Co ma wspólnego akromegalia z postacią filmu? Czy Shrek istniał na prawdę?

Każdy z nas zna film animowany Shrek. Wygląd głównej postaci, sympatycznego ogra został zaczerpnięty od prawdziwego człowieka. Był nim francuski zapaśnik Maurice Tillet. Nazywany inaczej Francuskim Aniołem. Jako dziecko wyglądał zupełnie normalnie. W okresie nastoletnim wykryto u niego akromegalię. Poważna choroba zdeformowała jego wygląd, który wzbudził zainteresowanie. Tillet wykazywał się ogromna siłą, dzięki czemu brał udział w zawodach wrestlingu. Przy wzroście 170cm, jego waga wynosiła 130kg.

(zdjęcia pochodzą z internetu)

AKROMEGALIA

Przyczyną choroby jest nadmiernie wydzielany hormon wzrostu w organizmie. Dolegliwość występuje u dorosłych, u których proces wzrostu kości się zakończył. Wykryty u dzieci natomiast prowadzi do tzw. gigantyzmu (nadmiernego wzrostu ciała).

Gigantyzm rożni się od akromegalii tym, że wzmożony wzrost obejmuje kości długie.

Hormon wzrostu (somatotropina) jest wytwarzana przez przysadkę mózgową. Mierząca zaledwie 1cm przysadka odpowiada za wygląd zewnętrzny i prawidłowy rozrost poszczególnych części ciała. U dzieci somatotropina wpływa na prawidłowe wzrastanie, a u dorosłych oddziałuje na metabolizm w organizmie, czynność kości i mięśni.

Główną przyczyną nadmiernego wydzielania hormonu wzrostu (GH) są gruczolaki przysadki. Wyróżniamy dwa rodzaje guzów: mikrogruczolak (średnica mniejsza niż 10mm) i makrogruczolak(średnica powyżej 10mm). 

Objawy

Głównymi objawami akromegalii są powiększone dłonie, stopy, zmiana rysów twarzy przez rozrost czaszki i żuchwy, powiększenie języka, zaburzenia widzenia, bóle głowy, wzmożona potliwość, powiększenie serca, upośledzenie dróg oddechowych, nadmierne owłosienie, zmiana barwy głosu, cukrzyca, bóle kości i stawów.

Niespecyficzne objawy rozwijają się bardzo powoli, przez co są mylone z innymi chorobami. Dlatego konieczność kupowania większego obuwia, brak możliwości założenia pierścionka, zmiana rysów twarzy to objawy, które nie można lekceważyć.

Leczenie

W razie pojawienia się objawów niezwłoczna jest interwencja lekarza endokrynologa (specjalisty w dziedzinie gruczołów wydzielania wewnętrznego i hormonów).  Zgodnie z jego wskazówkami odbywa się leczenie m.in badania krwi, rezonans magnetyczny, tomografię komputerową. Podstawą zwalczania guza przysadki są leki obniżające stężenie hormonu wzrostu, a często też jest to zabieg operacyjny.

Czytaj dalej

S, P, T, W, czyli literki na karetkach pogotowia.

Ambulans, karetka pogotowia ratunkowego, sanitarka to środek transportu przeznaczony do udzielania pomocy, przewozu chorych, rannych z miejsca zdarzenia do szpitala, często też używany do transportów medycznych i międzyszpitalnych.

Twórcą pierwszego ambulansu był Dominique- Jean Larrey → lekarz wojskowy, który udzielał pomocy rannym żołnierzom i przygotowywał ich ewakuacje z pola bitwy.

W Warszawie pierwsze konne ambulanse pojawiły się w 1812r, a te wyposażone w sprzęt medyczny w  latach 60 XXw.

Oznaczenia na karetkach pogotowia:

Parę lat temu, jeśli zwróciliście uwagę na karetkach mogliście zauważyć literki takie jak: R, W, P, N, K. W 2010 roku zgodnie z ustawą o Państwowym Ratownictwie Medycznym utworzono nowy podział:

• specjalistyczne (S)- załoga składa się z trzech osób, w której skład wchodzi przynajmniej jeden lekarz. 
• podstawowe (P)- w ambulansie znajdują się co najmniej dwie osoby będące ratownikami medycznymi lub pielęgniarkami systemu, bez lekarza.
• transportowe (T)- używane do transportu osób, którzy nie wymagają intensywnego nadzoru lub transportu mi.n krwi. W skład zespołu wchodzi kierowca i ratownik.
• neonatologiczna(N)- przeznaczona dla noworodków i małych dzieci (do 1 r.ż); razem z kierowcą znajduje się w niej lekarz i ratownik medyczny.
• weterynaryjne (W)- czasem uprzywilejowane używane do udzielania pomocy oraz przewozu zwierząt do lecznicy weterynaryjnej. Najczęściej występują w kolorach żółty w czerwone paski, a z tyłu niebieski.

Jeśli, żadna z osób znajdujących się w powyższych karetkach nie ma uprawnień prowadzenia pojazdu, czwarta osobą może być kierowca.

Na ulicach możemy również zaobserwować karetki POZ (podstawowa opieka zdrowotna) lub NPL (nocna pomoc lekarska). Takie karetki jeżdżą najczęściej wykonując wizyty domowe lekarza rodzinnego w przypadku, gdy pacjent nie może samodzielnie dostać się do przychodni, a jego stan nie zagraża życiu.  Karetki NPL  natomiast jeżdżą, jak sama nazwa wskazuje w nocy, w dni powszednie lub całodobowo w święta i dni wolne od pracy.

Wyposażenie karetki:

Podstawowe akcesoria karetki to: nosze, krzesełko kardiologiczne, deska ortopedyczna, kamizelka Kendricka i inny sprzęt transportowy. Ambulans jest również wyposażony w zestaw leków ratujących życie. Istnieje możliwość podania tlenu z butli. W karetkach specjalistycznych znajdują się respirator i defibrylator. Dodatkowo pojazdy przewożące noworodki  musi mieć w środku inkubator transportowy.

Czytaj dalej

Ciśnienie tętnicze krwi- wszystko o czym musisz wiedzieć.

Ciśnienie tętnicze krwi to siła z jaką przepływający strumień krwi uderza w ściany naczyń krwionośnych. Trzeba pamiętać również, że ciśnienie krwi w tętnicach jest zmienne. Oznacza to, że zmienia się pulsacyjnie w czasie cyklu pracy serca. Wzrasta podczas skurczu serca (ciśnienie skurczowe) oraz obniża się przy rozkurczu (ciśnienie rozkurczowe).

Ciśnienie tętnicze krwi zależy od:

- siły skurczu serca,

- ilości krążącej krwi,

- oporu wytwarzanego przez naczynia,

- aktywności fizycznej pacjenta,

- pory dnia (rano ciśnienie jest zawsze wyższe).

Czynniki powodujące obniżenie ciśnienia tętniczego krwi:

- wysoka temperatura otoczenia,

- spożywanie posiłku przed pomiarem,

-wahania ciśnienia atmosferycznego,

-odwodnienie.

Czynniki, które powodują wzrost ciśnienia:

- wysiłek przed pomiarem

- stany emocjonalne, 

- spożywanie kawy, nikotyny  

- uszkodzenie mięśnia lewej komory serca,

- zaburzenie rytmu serca,

- odwodnienie.

Pomiar ciśnienia tętniczego krwi wykonujemy po spoczynku, w pozycji siedzącej lub leżącej, na opartym przedramieniu.

Normy i klasyfikacja wyników pomiaru ciśnienia tętniczego:

120/80 mmHg →optymalne ciśnienie,

120–129/80-84 mmHg →normalne ciśnienie, 

130–139/85-89 mmHg →prawidłowe wysokie ciśnienie, 

140-159/90-99 mmHg →łagodne nadciśnienie, 

160-179/100-109 mmHg →umiarkowane nadciśnienie, 

180/110 mmHg i powyżej →ostre nadciśnienie.

Domowe sposoby na obniżenie ciśnienia ↓

- codziennie spaceruj 30 min,

- ogranicz w swojej diecie sól,

- spożywaj czosnek, nasiona lnu,

- pij sok z buraka, czarnej porzeczki, aronii,

- pij herbaty z ziół (dziurawiec, głóg, lipa),

- miej pod ręką gorzką czekoladę,

- ubogać dietę w potas (banan, grejpfrut, awokado, rodzynki),

- zrezygnuj z palenia papierosów.

.

Domowe sposoby na podwyższenie ciśnienia ↑

- pij 2-3 l wody dziennie, pij kawę,

- pij herbaty z ziół (lawendy ,lubczyku, tymianku, majeranku, mięty),

- spożywaj produkty z pełnego ziarna (kasze, makaron, pełnoziarniste pieczywo),

- stosuj w swojej diecie ostre przyprawy,

- korzystaj z naprzemiennego prysznica (chłodny, zimny),

- jedz warzywa i owoce bogate w wodę (pomidory, ogórki, jabłka, melony,śliwki).

Czytaj dalej

Siostro przepraszam za CLOSTRIDIUM DIFFICILE.

Wtorkowy dyżur zapowiadał się bardzo ciężko. Między wypisami, przyjęciami, na głowie miałam tace leków i ciągłe pretensje pacjentów. Czasem żal, czasem złość, pomieszane z wielkim współczuciem do osoby ludzkiej.

Ale wtorek to był inny dzień. Dzień, w którym dojrzałam to tego jak słabi psychicznie i fizycznie są starsi ludzie, co dla nich jest cierpieniem i dlaczego w nich taka złość. Bezsilność, tak bezsilność, z którą nie mogą sobie poradzić. Kruchość życia i czekanie na śmierć. Prośba o wyciągnięcie ręki, o pomoc, o wsparcie w trudnościach.

Pomagam, po to jestem Drogi Pacjencie!

Robię poranny obchód, witam się z pacjentami, pytam jak się czują, jak minęła noc.

Za plecami słyszę wołanie:

- Siostro, dzisiaj słabo się czuję. Nie spałem w nocy, wymiotowałem. Siostro przepraszam za to, że jestem chory. Siostro przepraszam za Clostridium Difficile- z łzami w oczach mówi pacjent.

Serce mi pęka, mam ochotę go przytulić. Za takie zachowania kocham starszych ludzi. To wyjątkowy pacjent, który dziękuję za pomoc, przeprasza za chorobę.

Clostridium difficile- co to jest?

Clostridium difficile to beztlenowa bakteria Gram- dodatnia, która w wyniku zaburzenia flory bakteryjnej  powoduje uszkodzenie jelita grubego. 

Jest to bakteria, która u pewnej ilości ludzi występuje normalnie w jelitach. U dorosłego człowieka stanowi ona ok. 3% fizjologicznej flory jelitowej, natomiast flory jelitowej noworodków- 70%, nie dając tym samym żadnych objawów.

U zdrowych ludzi bakteria nie daje żadnych objawów, gdyż jej wzrost hamowany jest przez naturalna florę bakteryjna (tzw. dobre bakterie). Jeśli, dojdzie do jej zaburzenia uaktywnia się Clostridium difficile, która namnaża się i wytwarza toksyczne bakterie powodujące uszkodzenie ściany jelita i jego zapalenie.

Przyczyny i sposób zakażenia

Przyczyną zaburzenia funkcjonowania flory bakteryjnej w jelitach są najczęściej antybiotyki, przyjmowane w większych ilościach (więcej niż 1), przez dłuższy czas (ponad 10 dni). Antybiotyki jak wiadomo niszczą fizjologiczna florę bakteryjną, co sprzyja Clostridium Difficile. Bakteria ta jest wysoce odporna na większość z nich, dlatego bez przeszkód może rozwijać się w przewodzie pokarmowym.

Głównym miejscem szerzenia się tej bakterii jest szpital. Tu właśnie podaje się pacjentom antybiotyki o szerokim spektrum działania. Innymi czynnikami są: częściowe lub pełne unieruchomienie, leki zmniejszające odporność, chemioterapia, wiek- powyżej 65 lat.

Uwaga!

Bakterie roznoszą się przez przetrwalniki, które znajdują się w kale zakażonej osoby. Pozostawione w otoczeniu toalety, pościeli, skóry, ubrań mogą przemieścić się na zdrową osobę. Chorzy jak i opiekujące się nimi osoby muszą przestrzegać podstawowych zasad higieny- myć ręce po każdym zetknięciu z chorym i zakładać rękawiczki jednorazowego użytku. Ważna jest również separacja chorego od zdrowych pacjentów- dlatego tak istotne są izolatki na oddziałach szpitalnych.

Objawy

Głównym objawem jest wodnista biegunka bez domieszki krwi. Może pojawić się również gorączka, wzdęcia i bóle brzucha. W skrajnych przypadkach u chorych może również dojść do niedrożności jelit, które zagraża życiu.

Leczenie

Najważniejszym badaniem potwierdzającym zakażenie tą bakterią jest badanie stolca. W niektórych przypadkach wykonuje się wziernikowanie jelita grubego (kolonoskopia), podczas, której pobiera się wycinek do badania mikroskopijnego.

Leczenie zakażenia Clostridium difficile polega na dostarczeniu organizmowi potrzebnych płynów i elektrolitów oraz antybiotykoterapii. W przypadku, gdy doszło do rozszerzenia jelita grubego i jego niedrożności niezwłoczne jest leczenie chirurgiczne, które naprawi powstałe uszkodzenia jelit.

Czytaj dalej